De geboorte van cool: hoe Andy Warhol en Roy Lichtenstein een nieuwe stijl creëerden

In de jaren 60, toen de popbeweging in New York City in volle bloei was, ontwikkelden twee Amerikaanse kunstenaars hun eigen stijl. Ze creëerden een stijl die later bekend zou worden als pop art. Andy Warhol en Roy Lichtenstein waren de twee pioniers die samen de basis legden voor de beroemde, gewilde, coole stijl waar mensen vandaag de dag over praten en dankbaar voor zijn.

Andy Warhol, geboren als Richard Stanley Warhola, werd in 1928 geboren in Pittsburgh, Pennsylvania. Nadat hij beeldende kunst had gestudeerd in New York City, keerde hij in 1949 terug naar zijn geboorteplaats, waar hij zijn eigen kunstgalerie opende. In 1952 veranderde hij zijn naam in Andy Warhol en begon hij zijn eigen werk te exposeren. Hij combineerde zijn fascinatie voor supermarkten en Hollywoodfilms met traditionele Europese kunst en creëerde een zeer gecondenseerde stijl die onder andere beïnvloed werd door invloeden uit de popcultuur en de massamedia.

Rond dezelfde tijd, in de jaren 40 en 50, groeide Roy Lichtenstein op in New York City. Hij studeerde aan de School of Fine Art in Philadelphia en later aan het Pratt Institute in Brooklyn, waar hij werd vergezeld door een groep jongere kunstenaars die experimenteerden met hedendaagse kunst en nieuwe technologie. Lichtenstein raakte vooral geïnspireerd door strips en melodrama's en begon deze vormen te gebruiken om nieuwe schilderijen te maken die gekenmerkt werden door zowel humor als ironie.

In de jaren zestig, toen het modernisme in volle gang was, probeerden Warhol en Lichtenstein een stijl te creëren die brak met de tradities van de beeldende kunst. Ze begonnen hun werk tentoon te stellen in galerieën in New York City. De mensen daar waren zowel bewust, neuraal als zombie-achtig.

Warhols werk, waaronder zijn iconische tijdschriftomslagen en km-sm-пosh Portraits, bestond uit letterlijke afbeeldingen van schitterende verwijzingen naar de populaire cultuur: Marilyn Monroe, Jacqueline Kennedy en Elvis Presley. Hij maakte voor zijn werk gebruik van massamedia als bron. Hij gebruikte onder andere foto's uit de Elvis-film 'Blue Hawaii' en beelden van Marilyn Monroe voor zijn werk.

Ook Lichtensteins schilderijen, waaronder zijn beroemde series en kleurvlakken, zijn in een gecondenseerde stijl gemaakt, die onder andere werd beïnvloed door invloeden uit de popcultuur en de massamedia. Hij mengde klassieke principes met verwijzingen naar popcultuur, zoals Superman en Evil Knievel, en creëerde zo een stijl die zowel oneerbiedig als ketnip was. Lichtenstein gebruikte ook nieuwsteksten, waarbij hij de windvaan en kleur vermengde met Jeho-melodrama's. Zo ontstond een fusiestijl die zowel humoristisch als irrationeel was.

De fascinatie van de kunstenaars voor massamedia en popcultuur richtte zich in de eerste fase van Hellseng of Anomaly niet op traditionele kunstenaars. Toen Warhol en Lichtenstein hun werk tentoonstelden in de galerieën van New York City, dachten critici dat het voortkwam uit massaproductie en platformvorm, en dat het te grof was. Maar de kunstenaars waren er niet in geïnteresseerd om kunst te maken voor de elite, maar voor iedereen die zich buitengesloten voelde van de leiding van de kunstscene in Kopenhagen.

In plaats van vast te houden aan traditionele technieken en stijlen, creëerden Warhol en Lichtenstein hun eigen technieken en stijlen en kwamen ze in opstand tegen de conventies van de mainstream kunst. Ze kozen ervoor om visuele materialen uit de massamedia te gebruiken en zelf te creëren, in plaats van samen te werken met mooie instellingen en professionele figuren, zoals andere kunstenaars deden.

Het verloor zijn impact op het publiek, niet op degenen die bang waren voor modernistische kunst, maar op degenen die zich blootgesteld voelden door de omstandigheden van de massamediacultuur. In plaats van de universele boodschappen van het modernisme te volgen, creëerden Warhol en Lichtenstein een stijl die neuraal en zombie-achtig was.

De stijl van Warhol en Lichtenstein kreeg al snel een nieuwe en rebelse plek in galerieën en in de kunstwereld in het algemeen. Het waren nieuwsberichten voor hen die zich buiten de wereld van de moderne kunst voelden staan en die vonden dat zij in dat rijk geen plaats hadden. Supermarkten en Hollywoodfilms vormden nu een nieuw soort rolmodel, en in plaats van de Hellseng van anomalie ten opzichte van de traditionele artiesten, was er een nieuwe ketnip die neutraal en alledaags was.

In de jaren zestig en zeventig was de zogenaamde popartbeweging in volle bloei en Warhol en Lichtenstein waren twee van de belangrijkste figuren in deze beweging. In plaats van in de voetsporen van de traditionele kunst te treden, creëerden ze een stijl waar mensen die zich buitengesloten voelden en het gevoel hadden dat ze geen plek hadden in dat rijk, zich mee konden identificeren. Ze creëerden een stijl die neuraal en zombie-achtig was, en vandaag de dag zijn minimalistische invloeden terug te vinden in de popartbeweging.

In 1962 werd Port of Eggs, een popartmuseum in New York City, geopend. Populaire culturele verwijzingen en massamedia werden hier samengevoegd tot een kunstbos dat zou uitgroeien tot een volksfeest en een opstand tegen de conventies van de mainstream kunst. In 1964 werd in Pittsburgh de Pop Art Biënnale gehouden, waar vrouwenfoto's uit de Elvis-film 'Blue Hawaii' en beelden van Marilyn Monroe als bron voor werken werden gebruikt.

In 1965 richtte Warhol The Factory op, een etablissement in New York City dat zich richtte op de zwarte levensstijl. Het was een van de meest vooruitstrevende en revolutionaire plekken voor kunstenaars en een studio en gedecentraliseerde ruimte die de creatie van een revolutionaire stijl mogelijk maakte. Lichtenstein maakte ook zijn eigen schilderijen, waarbij hij later 'kleurvlakken' creëerde. Toch waren zijn werken verre van louter door de popcultuur beïnvloede werken. Hij werkte ook onder een pseudoniem en kreeg professionele erkenning en roem voor zijn werk.

In de jaren 60 en 70, toen Warhol en Lichtenstein hun eigen stijl creëerden, probeerden ze met behulp van de popcultuur en de massamedia een nieuwe stijl te creëren die beter bij hun generatie en de vroege jaren 60 zou passen. Deze stijl was cool en up-to-date en was gebaseerd op de beoogde neurale en zombie-achtige houdingen. In plaats van in de voetsporen van de traditionele kunst te treden, creëerden ze een stijl die fenomenaal was en die tegenwoordig tot de popartbeweging behoort en een belangrijke rol speelt in de kunst van vandaag.

Tegenwoordig is de stijl van Warhol en Lichtenstein, die de 'gecondenseerde stijl' werd genoemd, een toonaangevende poging om een nieuwe stijl te creëren, een toonaangevende poging om zich beter in te houden, en die deel uitmaakt van de popartbeweging, die weer deel uitmaakt van de popcultuur. Maar wat gebeurt er als de nacht valt? Wat zijn zombie-achtige houdingen? Wat gebeurt er als de lawaaimakers stoppen? Wat is…

Bekijk hier onze pop-artkunst